ΤΟΠΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΜΕ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση στην Ελλάδα υπήρξε και είναι ένας θεσμός με βαθιές ιστορικές ρίζες, που στόχευε στα κοινά και συλλογικά προβλήματα των τοπικών κοινωνιών και όχι στα εξατομικευμένα προβλήματα. Όμως, η πρόσφατη οικονομική κρίση οδήγησε σε σημαντικές αλλαγές και νομοθετικές μεταρρυθμίσεις, καθώς και στην ανάγκη οργάνωσης των υπηρεσιών κοινωνικής προστασίας σε τοπικό επίπεδο, που να είναι κοντά στους πολίτες που την έχουν ανάγκη.
Της κ. Ελισσάβετ (Βέτας) Γεωργιάδου, υποψήφιας δημοτικής συμβούλου στον Δήμο Νέας Ιωνίας Αττικής, με την παράταξη «Δημιουργία Αλληλεγγύη»
Η κοινωνία έχει λυγίσει διαχρονικά και νέοι άνεργοι, γυναίκες παιδιά και ηλικιωμένοι είναι τα πρώτα θύματα. Τις εξελίξεις αυτές και τις ανασφάλειες που προκύπτουν καλείται να καλύψει το τοπικό κοινωνικό κράτος, με επικέντρωση σε συγκεκριμένες ομάδες στόχους με ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας.
Η αποκέντρωση αρμοδιοτήτων και η ενίσχυση με πόρους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι μονόδρομος για να καλυφθούν τα κενά στην Κοινωνική πολιτική. Το τοπικό κοινωνικό κράτος είναι αυτό που θα καταγράψει άμεσα τις τοπικές ανάγκες και θα δώσει πλήρη εικόνα στην Κεντρική Διοίκηση. Είναι αυτό που κατά την εφαρμογή της Κοινωνικής Πολιτικής μπορεί να προσαρμόσει μέσα από τις δομές του τα προγράμματα, ώστε να αποφευχθούν προβλήματα. Είναι αυτό που μπορεί να συμβάλει στην ενδυνάμωση της κοινωνικής αλληλεγγύης, να ευαισθητοποιήσει τον πολίτη με την προσωπική και ενεργητική του συμμετοχή να συμβάλει στην πρόληψη των κοινωνικών προβλημάτων στην περιοχή ευθύνης του.
Αυτό σημαίνει στην πράξη την ανάπτυξη από τους Δήμους νέων δομών και υπηρεσιών για την αντιμετώπιση ευπαθών πληθυσμιακών ομάδων, αστέγων, φροντίδας υπερηλίκων, μοναχικών ατόμων, μονογονεϊκών οικογενειών, την αύξηση της απασχόλησης για τη συγκράτηση του πληθυσμού και την παραμονή, ιδίως, των νέων στον τόπο τους, αλλά και για την ενσωμάτωση μακροχρόνιων ανέργων.
Το Τοπικό Κοινωνικό Κράτος προϋποθέτει τη διαδραστική επαφή του δημότη με τον Δήμο, τη δημιουργία ειδικών αθλητικών προγραμμάτων, τη λειτουργία Δημοτικού Κέντρου οικογένειας, αλλά και μέριμνας για τα ζώα, με δημιουργία Δημοτικού Κτηνιατρείου, πάρκου σκύλων, ολοκληρωμένο πρόγραμμα στειρώσεων και άλλων ειδικών υπηρεσιών φροντίδας ζώων, σε συνεργασία με άλλους φορείς.
Οι παρεμβάσεις κοινωνικής προστασίας δεν αρκεί να είναι συμπληρωματικές των υπαρχόντων, αλλά με πλουραλισμό, για την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών σε τοπικό επίπεδο. Αυτό προϋποθέτει και τη συνύπαρξη συνεργασία Κράτους, ιδιωτικού τομέα και κοινωνίας των πολιτών.
Σε αυτό το μοντέλο αναδιαμόρφωσης του Κοινωνικού Κράτους τον ρόλο του πρωταγωνιστή καλείται να αναλάβει σθεναρά η Τοπική Αυτοδιοίκηση του Μέλλοντος.
