Κοσμάς Ζαχάρωφ: «Για τον Μπρεχτ, δια στόματος Αζντάκ, Δικαιοσύνη είναι να παίρνεις το μέρος του αδύνατου ανθρώπου.»

Ο κ. Κοσμάς Ζαχάρωφ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου μεγάλωσε και σπούδασε Θέατρο στη Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος.
Λίγους μήνες μετά από την ολοκλήρωση των σπουδών του μπήκε στον θεατρικό χώρο ως επαγγελματίας ηθοποιός, εργαζόμενος στο Κρατικό Θέατρου Βορείου Ελλάδος, όπου έπαιξε όλους εκείνους τους πραγματικά σπουδαίους ρόλους του παγκόσμιου ρεπερτορίου, τους οποίους θα ήθελε να ερμηνεύσει κάθε ηθοποιός.
Το 1983 έφυγε από τη Θεσσαλονίκη και το «Κρατικό Θέατρο», κατεβαίνοντας στην Αθήνα, όπου συνεργάστηκε με όλους τους κορυφαίους Έλληνες ηθοποιούς (Λευτέρη Βογιατζή, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Ξένια Καλογεροπούλου, Αλέκο Αλεξανδράκη, Νόνικα Γαληνέα, Μιμή Ντενίση, Ασπασία Παπαθανασίου κ.ά.π., και ακόμη συνεργάστηκε με το «Αμφιθέατρο» του Σπύρου Ευαγγελάτου), με τους οποίους είχε πάρα πολλές και ενδιαφέρουσες συνεργασίες.
Φέτος, πρωταγωνιστεί στην εξαιρετική παράσταση: «Ο Κύκλος με την Κιμωλία», του Μπέρτολτ Μπρεχτ, η οποία ανεβαίνει για 2η χρονιά στο Θέατρο «Μοντέρνοι Καιροί» (Δαμοκλέους 8, Γκάζι, Αθήνα), όπου υποδύεται έναν «ιδιαίτερο» δικαστή, τον Αζντάκ, ο οποίος είναι ο 105ος ρόλος που υποδύεται στο θέατρο. Επίσης, έχει ερμηνεύσει περίπου 40 ρόλους στην τηλεόραση, έχει παίξει σε 6 ταινίες μεγάλου μήκους και έχει γράψει 4 σίριαλ για την ελληνική τηλεόραση.
Με αφορμή την παράσταση: «Ο Κύκλος με την Κιμωλία», η φετινή πρεμιέρα της οποίας είναι προγραμματισμένη για το ερχόμενο Σάββατο 21 Οκτωβρίου 2023, ο κ. Κοσμάς Ζαχάρωφ είχε την ευγενή καλοσύνη, παρά τον υψηλό φόρτο εργασίας λόγω των τελευταίων προβών, να μας παραχωρήσει μια συνέντευξη τόσο για τη συγκεκριμένη παράσταση όσο και για άλλα ενδιαφέροντα θέματα.
Ακολουθεί η συνέντευξη του κ. Κοσμά Ζαχάρωφ, την οποία παραχώρησε στην Παναγιώτα Σούγια:

ΠΥΡΡΑ NEWS: Κύριε Ζαχάρωφ, και φέτος πρωταγωνιστείτε στον «Κύκλο με την κιμωλία». Αναμένατε την περσινή μεγάλη επιτυχία και τη φετινή συνέχιση της παράστασης;
Κοσμάς Ζαχάρωφ: Ναι, την αναμέναμε, γιατί η παράσταση έγινε από συνεργάτες που αγαπάνε αυτή τη δουλειά και εργάστηκαν υπεύθυνα, με αγάπη και με μεράκι. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πέρα από το αναμενόμενο και έτσι αποφασίσαμε να την ανεβάσουμε και φέτος, ελπίζοντας πως θα έχει την ίδια ανταπόκριση με την περσινή.
ΠΥΡΡΑ NEWS: Θα θέλατε να μας μιλήσετε για το έργο και τι να περιμένει από αυτό ο θεατής;
Κοσμάς Ζαχάρωφ: Είναι το γνωστό έργο «Ο Κύκλος με την Κιμωλία», του Μπέρτολτ Μπρεχτ. Γράφτηκε το 1945, αμέσως μετά από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έχει να κάνει με τον πόλεμο και τις επιπτώσεις του πάνω σε ανθρώπους που δεν είναι προνομιούχοι. Σε φτωχούς, κατατρεγμένους ανθρώπους. Η φτώχεια και η προσφυγιά που προέρχονται από τον πόλεμο, η ταλαιπωρία, ο θάνατος, ο έρωτας μέσα σε συνθήκες φωτιάς, είναι ο βασικός μύθος του έργου, το οποίο προκρίνει την ανθρωπιά, καθώς μία φτωχή κοπέλα, μια υπηρέτρια, ενώ δεν το περιμένει κανείς, σώζει ένα μωρό παιδάκι. Με κίνδυνο της ζωής της και μέσα από πολλές κακουχίες καταφέρνει να το μεγαλώσει και να το κάνει δικό της παιδί.

ΠΥΡΡΑ NEWS: Σε ποιους παράγοντες θεωρείτε πως οφείλεται η διαχρονικότητα του περιεχομένου του έργου αυτού, ώστε μετά από σχεδόν 80 χρόνια από τη συγγραφή του να παραμένει αφοπλιστικά σύγχρονο και επίκαιρο;
Κοσμάς Ζαχάρωφ: Είναι τα θέματα που απασχολούν τον Μπρεχτ σχεδόν μόνιμα. Είναι ο κατατρεγμένος άνθρωπος, η φτώχεια, η ανάγκη να επιζήσει, είναι η εξουσία και οι ίντριγκες στα διάφορα επίπεδα της εξουσίας, είναι όλα αυτά τα οποία μας απασχολούν και σήμερα. Είναι η ειρήνη και η αγάπη, που για τον Μπρεχτ η καλοσύνη και η αγάπη είναι το ισοδύναμο της Δικαιοσύνης. Είναι όλα αυτά τα θέματα, που είναι επίκαιρα και σήμερα. Και, ίσως, σήμερα είναι πιο επίκαιρα από ποτέ. Με τόσους πολέμους γύρω μας καταλαβαίνει κανείς ότι το έργο είναι σαν να γράφτηκε αυτή τη στιγμή.
ΠΥΡΡΑ NEWS: Τι άνθρωπος είναι ο Αζντάκ, τον ρόλο του οποίου ερμηνεύετε;
Κοσμάς Ζαχάρωφ: Ο Αζντάκ είναι ένας δικαστής «περίεργος», ένας άνθρωπος ο οποίος πίνει συνέχεια, είναι διαρκώς μεθυσμένος και έχει μια «λοξή» ματιά σε θέματα Δικαιοσύνης. Για τον Αζντάκ, η αστική Δικαιοσύνη στην υπερβολή της είναι σκληρότητα. Για τον Αζντάκ, ο άνθρωπος ο οποίος πεινάει και κλέβει για να φάει είναι αυτομάτως αθώος. Δεν δικάζεται. Ο ιδιαίτερος αυτός δικαστής είναι ο άνθρωπος, ο οποίος στο τέλος του έργου δίνει μία λύση εντελώς αναπάντεχη, όταν πρόκειται να δοθεί το παιδί στη βιολογική ή στη θετή μάνα.
ΠΥΡΡΑ NEWS: Πώς θα έμοιαζε ο σημερινός κόσμος με δικαστές όπως ο Αζντάκ;
Κοσμάς Ζαχάρωφ: Νομίζω ότι θα ήταν πιο δίκαιος, πιο ανθρώπινος, θα ήταν ένας κόσμος όπου η αλληλεγγύη και, αυτό που λέμε τελευταία κατά κόρον, η ενσυναίσθηση, δηλαδή, η ικανότητα να μπαίνεις στη θέση του άλλου, θα ήταν η καθημερινή πραγματικότητα. Σήμερα, δεν είναι. Κυριαρχεί ο ατομισμός, κυριαρχεί το προσωπικό συμφέρον, κυριαρχεί η περιχαράκωση μέσα σε πράγματα που ξέρουμε από τους πατεράδες μας και από τους παππούδες μας, και αρνούμαστε να κάνουμε ένα βήμα μπροστά.
ΠΥΡΡΑ NEWS: Τι σημαίνει Δικαιοσύνη για εσάς; Θεωρείτε πως αποδίδεται στην πραγματικότητα;
Κοσμάς Ζαχάρωφ: Για τον Μπρεχτ, δια στόματος Αζντάκ, Δικαιοσύνη είναι να παίρνεις το μέρος του αδύνατου ανθρώπου. Του ανθρώπου που δεν έχει τη δυνατότητα να επιζήσει κανονικά. Δεν έχει να φάει, δεν έχει να ντυθεί, δεν έχει να στεγαστεί. Αυτό είναι για τον Μπρεχτ Δικαιοσύνη. Είναι η φυσική Δικαιοσύνη κόντρα στην αστική Δικαιοσύνη, η οποία, όπως είπαμε, στην υπερβολή της είναι αδικία.
Προσωπικά, πιστεύω απολύτως πως αυτό που λέει ο Μπρεχτ είναι αλήθεια. Ότι θα μπορούσε η Δικαιοσύνη να είναι πιο ανθρώπινη. Θα μπορούσε η Δικαιοσύνη να είναι πιο δίκαιη, με την έννοια ότι καταλαβαίνει την ανάγκη ενός ανθρώπου να παρανομήσει όταν δεν έχει τίποτε άλλο σε αυτόν τον κόσμο. Ενώ αλλιώς παρανομεί ένας άνθρωπος, ο οποίος έχει τα απαραίτητα και αποφασίζει να παρανομήσει επειδή έτσι του αρέσει ή επειδή η φύση του είναι εγκληματική.

ΠΥΡΡΑ NEWS: Ως πολίτης, πώς αντιλαμβάνεστε φράσεις του έργου όπως: «Κανένας κυβερνήτης δεν είχε ποτέ τόσα άλογα στον στάβλο του και τόσους ζητιάνους στο κατώφλι του. Τόσους στρατιώτες στην υπηρεσία του και τόσους ικέτες στην αυλή του.» ή «Έλεος εξοχότατε, οι φόροι έφτασαν στον ουρανό.»;
Κοσμάς Ζαχάρωφ: Όλα αυτά είναι διαχρονικά. Μιλάνε για μια άλλη εποχή, ένα άλλο σύστημα εξουσίας. Αλλά στις δημοκρατίες και αυτό είναι μια πραγματικότητα. Διότι οι άνθρωποι που έχουν εξουσίες, συνήθως, έχουν και πλούτο. Στις δικές μας αστικές δημοκρατίες βλέπει κανείς ότι οι άνθρωποι μπαίνουν στην πολιτική με Χ ποσό περιουσία και όταν βγαίνουν είναι 10 επί Χ η περιουσία τους. Επομένως, η εξουσία είναι συνδεδεμένη με τη δύναμη. Και η δύναμη είναι συνδεδεμένη με τα υλικά αγαθά. Αυτό που συνέβαινε τότε, σε άλλο καθεστώς, συμβαίνει και σε μας σήμερα στις δημοκρατίες αυτές, τις αστικές, που λέμε. Και στην εποχή μας οι άνθρωποι της εξουσίας, με διάφορες κυβερνήσεις, δεν έχουν φτάσει μέχρι τον στραγγαλισμό των πολιτών, ειδικά από το 2009-2010, που άρχισε η οικονομική κρίση; Οι φόροι είναι ακόμη αβάσταχτοι. Και δεν είναι και δίκαιοι. Εκεί είναι το κακό. Είναι, συνήθως, οριζόντιοι, γεγονός που σημαίνει ότι όπως θα επιβαρυνθεί ένας μισθωτός θα επιβαρυνθεί και ένας βιομήχανος. Αυτό είναι που πρέπει να αλλάξει κάποια στιγμή. Να υπάρχουν δίκαιοι φόροι.
ΠΥΡΡΑ NEWS: Υπάρχει κάποιος άλλος ρόλος στη θεατρική σταδιοδρομία σας, που σας έχει μείνει αξέχαστος;
Κοσμάς Ζαχάρωφ: Βεβαίως, στα 29 μου χρόνια, στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, έπαιξα τον «Άμλετ». Ο «Άμλετ» είναι το «Έβερεστ» για τους ηθοποιούς. Έκανε μια τεράστια επιτυχία. Είχε 650 άτομα, μέσο όρο, σε κάθε παράσταση. 650 εισιτήρια. Και από τότε παραμένει ο δημοφιλέστερος «Άμλετ» όλων των εποχών. Και πριν και μετά. Κανένας άλλος «Άμλετ», που ανέβηκε στην Ελλάδα, δεν κατάφερε να κάνει αυτά τα εισιτήρια. Ήταν μια συνεργασία με έναν Τσέχο σκηνοθέτη. Εκεί, για πρώτη φορά κατάλαβα ότι είμαστε καμιά πενηνταριά χρόνια πίσω από τους Κεντροευρωπαίους. Έγινε μια παράσταση ενός πολύ ανοιχτού μυαλού, με μια συνεργασία που, ευτυχώς, επειδή «δέσαμε», είχε απόδοση, και με έναν κόσμο ο οποίος χειροκροτούσε επί πολλά λεπτά όρθιος.
ΠΥΡΡΑ NEWS: Συγκρίνοντας το παρελθόν και το παρόν του θεάτρου στην Ελλάδα, ποιο πιστεύετε πως θα είναι το μέλλον του;
Κοσμάς Ζαχάρωφ: Δεν είμαι πολύ αισιόδοξος για το μέλλον του, διότι το θέατρο είναι δουλειά του ηθοποιού. Κάνω θέατρο σημαίνει ότι είμαι ηθοποιός. Σιγά-σιγά, με τα χρόνια, μετατοπίστηκε αυτή η ευθύνη και πήγε στον σκηνοθέτη.

ΠΥΡΡΑ NEWS: Θέατρο, τηλεόραση ή κινηματογράφος σας ενθουσιάζουν περισσότερο ως ηθοποιό;
Κοσμάς Ζαχάρωφ: Η δουλειά του ηθοποιού είναι το θέατρο. Κακά τα ψέματα. Ειδικά ο κινηματογράφος δεν υπάρχει στην Ελλάδα στην πραγματικότητα. Κάπου-κάπου γίνεται καμιά ταινία. Η τηλεόραση είναι μια άλλη δουλειά, που προσωπικά πάντοτε την έκανα συμπληρωματικά, για να ενισχύσω το εισόδημά μου. Δεν με ξετρέλανε ποτέ, παρότι τα τελευταία χρόνια, από τον καιρό που εμφανίστηκαν οι «Άγριες Μέλισσες», ανέβηκε πάρα πολύ ο πήχης της μυθοπλασίας. Εμφανίστηκαν κάτι σενάρια, τα οποία είναι γραμμένα σαν να είναι θεατρικά, κάτι σκηνοθέτες φοβερά ευφάνταστοι και εξαιρετικά πρωτότυποι. Ακολούθησε ο «Σασμός», που, επίσης, κράτησε τον πήχη πάρα πολύ ψηλά. Και από εκεί και πέρα υπάρχει μια πολύ μεγάλη ομάδα τηλεοπτικών σειρών, οι οποίες έχουν πολύ ενδιαφέρον ως μυθοπλασία. Χρησιμοποιούν θεατρικούς ηθοποιούς, που δεν τους έχουμε ξαναδεί στην τηλεόραση, και το πράγμα άρχισε να στρώνει. Παρόλα αυτά, η φύση της τηλεόρασης είναι τέτοια, που αυτά τα πράγματα δεν θα μείνουν διαχρονικά. Η τηλεόραση είναι «εφημερίδα». Το θέατρο είναι, ας πούμε, το βιβλίο.

ΠΥΡΡΑ NEWS: Έχετε κάποιες νέες προτάσεις για να συμμετάσχετε σε κάποια τηλεοπτική σειρά;
Κοσμάς Ζαχάρωφ: Έχω πολύ συχνά. Όμως, επί του παρόντος δεν έχω επιλέξει κάποια. Από το 2008, που έχω κάνει τελευταία φορά σίριαλ, δεν επέλεξα κάτι, επειδή δεν συμφέρει πια, ούτε οικονομικά ούτε από άποψη ωρών εργασίας. Οι ώρες είναι ατελείωτες, 10-12 την ημέρα. Αυτό σημαίνει πως δεν μπορείς να κάνεις θέατρο. Και εμένα η δουλειά μου είναι κυρίως το θέατρο.
ΠΥΡΡΑ NEWS: Τι αναμνήσεις έχετε από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και τι σας ώθησε στο να αναζητήσετε νέους θεατρικούς δρόμους στην Αθήνα;
Κοσμάς Ζαχάρωφ: Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος είναι για εμένα ιερός τόπος, με την έννοια ότι ξεκίνησα ως μαθητής Γυμνασίου να βλέπω θέατρο. Μετά συνέχισα ως σπουδαστής της Δραματικής Σχολής του και αργότερα ως επαγγελματίας ηθοποιός στο Κρατικό Θέατρο. Η διαφορά ήταν πως εκείνη την εποχή στο «Κρατικό» έρχονταν πάρα πολύ σπουδαίοι ηθοποιοί από την Αθήνα και πολλοί σπουδαίοι σκηνοθέτες. Γίνονταν φοβερές παραστάσεις, οι οποίες πια δεν γίνονται. Και αυτό ήταν το μεγαλύτερο «σχολείο». Εγώ, ως επαγγελματίας, σε κάτι λιγότερο από 6 χρόνια στο «Κρατικό», έπαιξα περίπου 30 ρόλους. Από αυτούς, οι 20 είναι ρόλοι που πολλοί ηθοποιοί ονειρεύονται μια ζωή να παίξουν και συχνά δεν τυχαίνει, δεν έρχεται βολικά να συμβεί.
Όλοι οι τότε ρόλοι που έπαιξα ήταν πολύ σπουδαίοι και με εξαιρετικούς ηθοποιούς. Παίζοντας, λοιπόν, με πολύ σπουδαίους συναδέλφους, αυτό ήταν «σχολείο επί δέκα».
Και όταν έκανα όλα αυτά στο «Κρατικό», δεν είχα κάτι άλλο να κάνω. Έπρεπε να μείνω εκεί και να αρχίσω πάλι από την αρχή, κάνοντας τα ίδια πράγματα. Έτσι, «εκτοξεύτηκα» στην Αθήνα, χωρίς να έχω τίποτε σίγουρο. Και βρέθηκα στο «Αμφιθέατρο», του Σπύρου Ευαγγελάτου, με τον οποίο είχαμε συνεργαστεί και επάνω, στο «Κρατικό», όπου ήταν Διευθυντής και σκηνοθέτης. Μόνον αυτόν ήξερα και έτσι πήγα σε αυτό το θέατρο, όπου έμεινα δύο χρόνια και μετά ανοίχτηκα στο ελεύθερο θέατρο, για να δω και εκεί τι συμβαίνει.
Αλλά μετά τον «Άμλετ», επειδή δεν είχα κάτι μεγαλύτερο να κάνω, έγινα ένα είδος εξερευνητή αυτής της Τέχνης. Ήρθα, λοιπόν, να δω τι συμβαίνει στο λεγόμενο «εμπορικό» θέατρο, τι συμβαίνει στα επιχορηγούμενα θέατρα, τι συμβαίνει στα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ., και έτσι όλη η υπόλοιπη ζωή μου μέχρι σήμερα είναι μια περιήγηση σε διάφορα είδη θεάτρου.

ΠΥΡΡΑ NEWS: Τι αποκομίσατε από αυτή την περιήγηση;
Κοσμάς Ζαχάρωφ: Είδα πολλά πράγματα. Για παράδειγμα, το μεγαλύτερο εμπορικό θέατρο ήταν της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Συνεργαστήκαμε για δέκα χρόνια. Εκεί, ήταν ένα άλλο είδος θεάτρου, ένα θέατρο το οποίο απευθυνόταν στο «ταμείο», πρωτίστως, αλλά γινότανε με εξαιρετικά υλικά. Με έναν άνθρωπο που δούλευε από το πρωί έως το βράδυ, που ήξερε να διαλέγει ηθοποιούς, που ήξερε να επιλέγει έργα, γνώριζε τι έργο θα αρέσει την επόμενη «σεζόν», ήξερε να διαφημίσει τα έργα, ήξερε να διαχειριστεί το θέατρο, και τα έκανε όλα αυτά με πραγματική μαεστρία. Η Βουγιουκλάκη διηύθυνε το θέατρο σαν να ήταν οικογένεια και εκείνη η επικεφαλής της οικογένειας. Αν ήσουν μέλος της οικογένειας είχες τα πάντα. Αν κοντράριζες την οικογένεια, βεβαίως, δεν είχες καμία τύχη. Κακά τα ψέματα, η Αλίκη ήταν μεγάλο μέγεθος, με ελαττώματα και προτερήματα, όπως όλοι μας, αλλά το άθροισμά τους ή, αν θέλετε, η ανάμειξή τους δημιουργούσαν ένα μέγεθος, που λεγόταν Αλίκη Βουγιουκλάκη, και είχε μια λάμψη επί σκηνής, η οποία δεν είχε εξήγηση. Ούτε η ίδια μπορούσε να το εξηγήσει. Θυμάμαι πως κάναμε ατελείωτες σχετικές συζητήσεις και η ίδια πάντα έλεγε πως δεν ήξερε πραγματικά πού οφείλεται αυτό το φαινόμενο Αλίκη Βουγιουκλάκη.
ΠΥΡΡΑ NEWS: Μετά από σχεδόν 40 χρόνια στην Αθήνα, περιμένατε στο ξεκίνημά σας πως η πρωτεύουσα θα σας «έκλεβε» από τη γενέτειρά σας Θεσσαλονίκη;
Κοσμάς Ζαχάρωφ: Ναι, επειδή ήρθα στην Αθήνα για να μείνω. Τον πρώτο καιρό από ανασφάλεια έκλεινα δύο, τρεις, ακόμη και τέσσερις δουλειές συγχρόνως, τις οποίες κατά παράξενο τρόπο τις προλάβαινα όλες. Και στο τέλος, εδώ γνώρισα τη γυναίκα μου, εδώ γεννήθηκε ο γιος μου, ο οποίος, απροπό, παίζει και στην παράσταση φέτος. Για πρώτη φορά συνεργαζόμαστε με τον γιο μου, ο οποίος είναι νέος ηθοποιός.
Και εδώ πια είναι η δεύτερη πατρίδα μου. Από το 2017, που έχασα και τη μάνα μου, η αλήθεια είναι πως άλλαξε και τη σχέση μου με τη Θεσσαλονίκη. Πλέον, δεν έχω την ίδια επιθυμία να πάω όπως παλαιότερα, παρότι έχω και παιδικούς φίλους, όπως και από το Θέατρο και τη Δραματική Σχολή. Είναι λίγο σαν να «κρύωσα».
ΠΥΡΡΑ NEWS: Ως άνθρωπος, τι είναι αυτό που σας ευχαριστεί περισσότερο να κάνετε εκτός δουλειάς;
Κοσμάς Ζαχάρωφ: Για τους ηθοποιούς αυτό δεν έχει πολύ μεγάλη σημασία, διότι η διασκέδασή τους είναι η εργασία τους. Κυρίως, όταν μιλάμε για θέατρο. Προσωπικά, έχω γράψει και τέσσερα σίριαλ. Στα ενδιάμεσα μιας παράστασης, μου αρέσει να γράφω. Αυτή είναι η διασκέδασή μου. Και, ενδεχομένως, κανένα τσιπουράκι στην Πλατεία Προσκόπων, στη γειτονιά μου.
ΠΥΡΡΑ NEWS: Να θυμίσουμε στον κόσμο για ποια σίριαλ έχετε υπογράψει τα σενάριά τους;
Κοσμάς Ζαχάρωφ: Το πρώτο είναι στο ξεκίνημα της εποχής της ιδιωτικής τηλεόρασης, που ήταν η «Οικογένεια Μουσαμά» στον ΑΝΤΕΝΑ, και ακολούθησαν «Οι Τρεις Σωματοφύλακες» στην Ε.Ρ.Τ., τα «Έξι ψέματα και μια αλήθεια», επίσης, για την Ε.Ρ.Τ., και το «Φεγγάρι», το οποίο είχε μια παράξενη πορεία, καθώς το ξεκίνησα εγώ και το συνέχισε μια άλλη συνάδελφος, μετά το ξαναπήρα εγώ, γυρίστηκε, πληρωθήκαμε, και δεν παίχτηκε ποτέ. Αυτή είναι η συγγραφική μου δραστηριότητα στον τηλεοπτικό χώρο.
ΠΥΡΡΑ NEWS: Υπάρχει κάτι άλλο που θα θέλατε εν κατακλείδι να μοιραστείτε με το κοινό της εφημερίδας μας;
Κοσμάς Ζαχάρωφ: Τους καλώ να έρθουν να δουν την παράσταση. Τους υπόσχομαι πως πρόκειται για μία αποδεδειγμένα καλή παράσταση, που θα την ευχαριστηθούν. Το έργο είναι αξιόλογο. Λέει σημαντικά πράγματα. Θα φύγουν πιο πλούσιοι από αυτήν την παράσταση. Αν θέλουν ας έρθουν, να τους υποδεχτούμε εδώ και να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε.