Σωματοκεντρική Ψυχοθεραπεία – Η μέθοδος Χακόμι | Του Ρον Κουρτς | Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ

Της Παναγιώτας Σούγια
Οι παρωθήσεις ήταν ένα είδος τέτοιου πειράματος. Ο Κουρτς άρχισε, επίσης, να υπσοτηρίζει την αυθόρμητη διαχείριση της συμπεριφοράς με το να «αναλαμβάνει» τη συμπεριφορά. Αναλάμβανε τις εντάσεις, τις φωνές, τους δισταγμούς και άλλες αυθόρμητες αντιδράσεις. Έπειτα αναπτύχθηκαν η ιχνηλάτηση και η επαφή. Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 περίγραψε τη γραμμική διαδικασία. Οι αρχές αναπτύχθηκαν με τη βοήθεια των σπουδαστών και των συνεργατών στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Ολόκληρο αυτό το σύνολο των ιδεών και των τεχνικών αποτέλεσε την αρχική Μέθοδο Χακόμι. Ο Κουρτς, όπως και αρκετοί άλλοι, τη δίδασκαν με αυτόν τον τρόπο κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80. Προς το τέλος αυτής της δεκαετίας ανακάλυψε τη σημασία της στοργικής παρουσίας και άρχισε να τη διδάσκει ως μέρος της μεθόδου.
Στη διάρκεια όλων αυτών των ετών από τότε που ξεκίνησε, ποτέ δεν θεώρησε το σύστημα Χακόμι σαν κάτι σταθερό και άκαμπτο. Πάντα έκανε μόνο ό,τι τον ενέπνεε, προσθέτοντας και νέες ιδέες, που συχνά προέκυπταν. Πάντα προσπαθούσε να εκφράζει μόνο εκείνο που ικανοποιούσε τον νου του και άγγιζε την καρδιά του. Ευτυχώς, ένιωθε ευλογημένος, καθώς είχε συχνά εμπνεύσεις. Είχε διαβάσει πολή και είχε συνεργαστεί με πολλούς ανθρώπους σε πολλές διαφορετικές χώρες. Είχε απολαύσει τη συντροφιά ποιητών, πνευματικών δασκάλων και επιστημόνων. Είχε γνωρίσει και είχε υποστηριχτεί από πάρα πολλούς στοργικούς, λαμπρούς και γενναιόδωρους ανθρώπους. Όλοι τους είχαν προσθέσει κάτι στη ζωή του και στην ανάπτυξη της μεθόδου.
Τον είχαν εμπ-νεύσει ο Λάο Τσε και ο Βούδας, ο Μεχέρ Μπάμπα, ο Μίλτον Έρικσον, ο Αλ Πέσο, ο Τζον Πιερράκος και ο Φριτς Περλς, ο Μπεν Γουέμπστερ, ο Μπιλ Έβανς, ο Έντουαρντ Χόπερ και ο Ρόμπερτ Φροστ. Ανάπτυξε τη δική του μέθοδο, χρησιμοποιώντας εκείνη την έμπνευση, χρησιμοποιώντας τις χιλιάδες ευκαιρίες που παρουσιάστηκαν, τα εργαστήρια, την εκπαίδευση και εκατοντάδες συνεδρίες. Δεν έμαθε τη δουλειά του από κάποιον δάσκαλο της ψυχοθεραπείας, παρ’ όλο που παρακολούθησε αρκετούς σπουδαίους δασκάλους να εργάζονται. Δεν μελέτησε την ψυχοθεραπεία τυπικά στο κολέγιο ή κάπου αλλού. Από όλα αυτά, όμως, μπόρεσε να δημιουργήσει έναν νέο τρόπο βοήθειας των ανθρώπων, έναν τρόπο που είναι μια μοναδική και προσωπική έκφραση του «ποιος είμαι, πού πάω, από πού έρχομαι». Όταν το «επιχειρώ», δεν είναι απλώς μια μέθοδος που εφαρμόζεται. Είναι ένα πνεύμα που παίζει. Μέσα στα χρόνια αυτό το πνεύμα ενέπνευσε και άλλους. Μερικοί από τους πρώτους μαθητές του είναι τώρα δάσκαλοι και εκπαιδευτές, οι οποίοι έχουν αναπτύξει τους δικούς τους τρόπους «εφαρμογής» της μεθόδου. Ο ίδιος συνέχισε να αναπτύσσεται, να μαθαίνει και να εξελίσσει την εργασία με τον δικό του τρόπο, όπως και εκείνοι με τον δικό τους. Με τον καιρό όλοι τους οδηγήσανε τις αρχικές εκείνες μεθόδους σε αρκετά διαφορετικές κατευθύνσεις.
Η μέθοδος αυτή είναι ένας τρόπος να βοηθήσει κανείς τους ανθρώπους να αποκτήσουν επίγνωση για τις υποκείμενες πεποιθήσεις και συνήθειές τους. Είναι μια μέθοδος επιβοηθούμενης αυτοανακάλυψης για ανθρώπους που έχουν το θάρρος και την ικανότητα να ανακαλύψουν πώς έγιναν αυτό που είναι. Για να κάνει τη μέθοδο Χακόμι αποτελεσματική, ο επαγγελματίας δεν πρέπει να είναι κάποιος που απλώς γνωρίζει τη μέθοδο. Ο επαγγελματίες πρέπει να είναι κάποιος του οποίου η παρουσία και μόνο μπορεί να είναι θεραπευτική. Ένα άτομο, που να έχει όλες τις ιδιότητες, οι οποίες χρειάζονται για να στηρίξει τη συναισθηματική θεραπεία για έναν άλλον.
Πολλά συνέβησαν από τότε που το βιβλίο εκδόθηκε για πρώτη φορά. Μέσα στον κόσμο εκείνων, που έμαθαν και άσκησαν τη μέθοδο, πολλά κέντρα ιδρύθηκαν σε μέρη πολύ μακρινά, όπως στη Ρωσία, στη Νότια Κορέα, στην Αυστραλία, στη Νέα Ζηλανδία, στο Μεξικό, στην Αργεντινή και στη γερμανία. Ο τομέας που έγινε γνωστός ως Σωματική Ψυχοθεραπεία εδραιώθηκε για τα καλά σαν ένας γρήγορα αναπτυσσόμενος κλάδος των θεραπευτικών τεχνών. Σε όλον τον κόσμο χιλιάδες εκπαιδευόμενοι επαγγελματίες έμαθαν αυτή τη μέθοδο και άρχισαν να χρησιμοποιούν την επίγνωση του σώματος στις πρακτικές τους. Διοργανώθηκαν συνέδρια και γράφτηκαν πολύ περισσότερα βιβλία. Νέα βιβία για την ίδια τη Μέθοδο Χακόμι εκδόθηκαν, όχι μόνο στα αγγλικά, αλλά και στα γερμανικά, ακόμη και στα ιαπωνικά.
Ως αποτέλεσμα, γράφτηκαν πολλά σχετικά με το θεωρητικό υπόβαθρο της σωματικά προσανατολισμένης ψυχοθεραπείας. Σημαντικέ ςθεωρίες, που βασίζονταν σε πολλή έρευνα σχετικά με την ανάπτυξη της προσωπικότητας και της νευρολογίας, συνεισέφεραν στον διάλογο. Βιβλία σχετικά με την ανθρώπινη φύση έγιναν πολύ δημοφιλή.
Τα περισσότερα από όσα έχουν γραφτεί στον τομέα αυτόν είναι θεωρητικά, μόνο ελάχιστα διδάσκουν πραγματικά μια μέθοδο, ένα σύνολο τεχνικών και έναν ιδιαίτερο τρόπο εργασίας με τους ανθρώπους. Ακόμη και όταν το κάνουν, όμως, παρουσιάζονται με ακαδημαϊκό ύφος, είναι περίπλοκα και αφορούν σε ένα περιορισμένο επαγγελματικό κοινό. Το βιβλίο αυτό απευθύνεται σε ένα πολύ ευρύτερο κοινό. Μπορεί να το διαβάσει και να το κατανοήσει ένας νοήμων, μη ειδικός άνθρωπος. Περιέχει πολλά σχετικά με τις περίπλοκες διαδικασίες που προϋποθέτει. Μιλάει για κάτι που είναι εφαρμόσιμο.
Παρ’ όλο που ο συγγραφέας έχει κάνει πολλές αλλαγές και αναμορφώσεις σε αυτή τη μέθοδο, η μοναδικότητα της μεθόδου Χακόμι παραμένει. Περιέχει, ως αναγκαία στοιχεία, ακριβή πειράματα, που έγιναν με ένα ΄΄ατομο σε κατάσταση ενσυνείδησης, σκοπός των οποίων ήταν να προκαλέσουν συγκινήσεις, αναμνήσεις και αντιδράσεις, οι οποίες θα αποκαλύψουν τις υποκείμενες πεποιθήσεις, που επηρεάζουν τα μη συνειδητά πρότυπα συμπεριφοράς του ατόμου.
Η μέθοδος Χακόμι είναι μια ψυχοθεραπευτική προσέγγιση, με επίκεντρο το σώμα, η οποία αναπτύχθηκε από τον Ρον Κουρτς, ο οποίος είχε υιοθετήσει από τον βουδισμό και τον ταοϊσμό έννοιες όπως η ευγένεια, η ευσπλαχνία, η ενσυνειδητότητα και δέχτηκε επιδράσεις από τη γενική θεωρία συστημάτων, που εμπεριέχει την ιδέα του σεβασμού για τη σοφία κάθε ατόμου ως ζωντανού οργανικού συστήματος. Η Χακόμι αντλεί, επίσης, στοιχεία από τις σύγχρονες σωματοκεντρικές ψυχοθεραπευτικές μεθόδους, όπως είναι η ραϊχική, η βιοενεργητική, η Γκεστάλτ, η ψυχοκινητική, η Φελντενκράις, η δομική σωματική εργασία, η ύπνωση, η εστίαση και ο νευρογλωσσικός προγραμματισμός.
Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας περιγράφει αναλυτικά τις βασικές αρχές της μεθόδου Χακόμι, που βοηθάει το άτομο να αποκτήσει πρόσβαση στα συναισθήματά του και να τα ελέγξει, να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο επεξεργάζεται τις νέες εμπειρίες, να αποκτήσει σταδιακά αυτοπεποίθηση και να μεταμορφωθεί.

Ο συγγραφέας
Ο Ρον Κουρτς (1934-2011) γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Σπούδασε φυσική και φιλοσοφία, εργάστηκε στον τομέα της πληροφορικής και απέκτησε διδακτορικό τίτλο στην πειραματική ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα. Ήταν χαρισματικός ψυχοθεραπευτής, συγγραφέας και δάσκαλος.
Επηρεασμένος από τις τεχνικές σωματοκεντρικών θεραπειών, τη σύγχρονη θεωρία συστημάτων και τις διαχρονικές πνευματικές αρχές της Ανατολής, ανάπτυξε τη μέθοδο Χακόμι και αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του στην προώθηση της μεθόδου, καθώς και στην εκπαίδευση επαγγελματιών ή μη στην εφαρμογή της. Το 1981, ο Κουρτς και μια ομάδα θεραπευτών και εκπαιδευτών ίδρυσαν το Ινστιτούτο Χακόμι για να αναπτύξουν περαιτέρω και να προωθήσουν τη διδασκαλία της μεθόδου Χακόμι. Το 1990, ο Κουρτς αποχώρησε από το εν λόγω Ινστιτούτο, αλλά συνέχισε να βελτιώνει την αρχική μέθοδο. Μαζί με μια ομάδα συναδέλφων του ίδρυσε μετέπειτα το Εκπαιδευτικό Δίκτυο Χακόμι, το οποίο παρέχει εκπαίδευση σε όλους όσοι ενδιαφέρονται για τις αρχές της μεθόδου.
Ήταν, επίσης, ένας εκ των ιδρυτών της Ένωσης Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής για τη Σωματική Ψυχοθεραπεία, από την οποία τιμήθηκε το 2008 με το Βραβείο Lifetime Achievement.