Εγκαινιάστηκε η εκπληκτική Έκθεση Ζωγραφικής, με τίτλο: «Η μαγεία του παραδόξου», που φιλοξενείται στην Πινακοθήκη Γ. Βογιατζόγλου, στη Ν. Ιωνία

Ρεπορτάζ-Φωτογραφίες: Παναγιώτα Σούγια
Η σημαντική αυτή έκθεση ζωγραφικής αναδεικνύει εφτά καλλιτέχνες από διαφορετικές γενεές, των οποίων η Τέχνη εξοστρακίζει τον ορθολογισμό και τη λογική, προβάλλοντας την πλήρη απελευθέρωση του νου και της καλλιτεχνικής πρακτικής.
Στην έκθεση συμμετέχουν οι εξαιρετικοί καλλιτέχνες κ.κ. Τάσος Μαντζαβίνος, Τάσος Μισούρας, Μανταλίνα Ψωμά, Στέφανος Ρόκος, Δημήτρης Τάταρης, Αχιλλέας Πιστώνης και Itsmi, 65 περίπου έργα των οποίων, πίνακες ζωγραφικής, σχέδια, κατασκευές και γλυπτά. από τη μόνιμη συλλογή της Πινακοθήκης, παρουσιάζονται οργανωμένα, ορισμένα για πρώτη φορά.

Τα έργα ιχνογραφoύν το «αλλού», σκιαγραφώντας κόσμους πέρα από την πραγματικότητα. Τα θραύσματα βιωμάτων και μνήμης, που υπεισέρχονται στις αφηγηματικές συνθέσεις, προσδίδουν αυτοβιογραφική χροιά. Οι θεατές προσλαμβάνουν ιστορίες μιας αινιγματικής ανθολογίας οπτικών και νοηματικών παραδοξολογιών. Εισχωρούν άμεσα στο φαντασιακό πεδίο των καλλιτεχνών. Γίνονται μάρτυρες πτυχών του σκοτεινού ασυνείδητου, που αναδύεται μεταστοιχειωμένο εικαστικά. Τα έργα διέπονται από ατμόσφαιρα ονείρου ή και εφιάλτη.

Εγκαινιάζοντας την έκθεση, ο ιδρυτής της Πινακοθήκης, διακεκριμένος Αρχιτέκτονας και Συλλέκτης Έργων Τέχνης κ. Γιώργος Βογιατζόγλου, είπε χαρακτηριστικά πως: «Καλώς ορίσατε όλες και όλοι, οι οποίοι μας τιμήσατε με την παρουσία σας για άλλη μια φορά, γεγονός που με κάνει ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ, με κεφαλαία γράμματα. Δηλαδή, με κάνετε να νιώθω πως ο κόπος που καταβάλω δεν πάει χαμένος, αλλά τον εισπράττω με την αγάπη σας και όλα τα καλά σας. Τον Φεβρουάριο που μας πέρασε, τον προηγούμενο μήνα, η Πινακοθήκη μας έκλεισε δώδεκα χρόνια δημιουργικής παρουσίας στον εικαστικό χώρο. Μεγαλώνουμε. Και, επίσης, τον Φεβρουάριο έκλεισε η «ΠΡΑΞΗ 6-ΣΥΛΛΟΓΗ», η οποία είχε εγκαινιαστεί τον περασμένο Νοέμβριο, όπου δείξαμε σημαντικούς ζωγράφους, που έχουνε γεννηθεί μεταξύ του 1970 και του 1975. Μπροστά μου τους έχω. Όπως τον κ. Τσακίρη. Και συνεχίζουμε με τις «ΠΡΑΞΕΙΣ». Πιστεύουμε να φτάσουμε μέχρι την «ΠΡΑΞΗ 10». Τώρα, εγκαινιάζοντας την έκθεση αυτή: «Η Μαγεία του Παραδόξου», με επιμέλεια της φίλης μου της Μπίας Παπαδοπούλου, η οποία είναι εξαιρετική σε όλα τα επίπεδα, μόνο ένα πράγμα θα πω: Όταν πρωτοβρεθήκαμε για να μιλήσουμε για τα της έκθεσης, μου είπε: «Γιώργο, εγώ ακούω. Ό,τι θες πες το.». Αυτό, βέβαια, με άφησε άναυδο, γιατί, συνήθως, δεν ξέρουμε να ακούμε. Όλο μιλάμε μόνο. Απίστευτη συνεργασία. Και νομίζω το αποτέλεσμα φαίνεται, γιατί, από ό,τι άκουσα από όλους σας, είναι μια εξαιρετική έκθεση. Θέλω να σας ευχαριστήσω από καρδιάς όλες και όλους σας, θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς τη Μπία, για τη δουλειά που έκανε, τα παιδιά που είναι πάντα δίπλα μου, την Ελευθερία Γκέρτσου και τον Λευτέρη Μυλωνόπουλο, σε όποια βοήθεια χρειαστώ, και θα ήθελα έτσι να απολαύσουμε τη «μαγεία του παραδόξου.».».

Αμέσως μετά, η Ιστορικός Τέχνης και επιμελήτρια της τρέχουσας έκθεσης, κ. Μπία Παπαδοπούλου, ανάφερε πως: «Ήθελα να πω ότι το 1924 είναι η χρονιά που ο Αντρέ Μπρετόν έγραψε το πρώτο Μανιφέστο του Σουρεαλισμού, το οποίο σηματοδότησε και την αρχή του ιστορικού Κινήματος. Το Μανιφέστο αυτό ο ίδιος ο Μπρετόν το ονόμαζε: «μια σειρά ποιητών», οι οποίοι ζούσανε πριν την ίδρυση του Κινήματος και τους οποίους τους χαρακτηρίζει σουρεαλιστές ποιητές. Μεταξύ αυτών, τον Μπωντλαίρ, τον Μαλαρμέ, τον Έντγκαρ Άλαν Πόε και άλλους. Την ίδια ιδέα είχε στο πλαίσιο της ίδιας λογικής και ο Νίκος Εγγονόπουλος, ο δικός μας σουρεαλιστής ζωγράφος, που κατονομάζει τον Όμηρο και τον Διονύσιο Σολωμό ως προσουρεαλιστές, που κάνουνε σουρεαλιστική ποίηση. Οπότε, βασιζόμενη σε αυτή τη λογική, την οποία λογική ο Άλφρεντ Μπαρ, το 1936, έκανε μία έκθεση στο MoMA, που λέγονταν: Fantastic Art, Dada, Surrealism και ήτανε 4 αιώνες φανταστικής Τέχνης πριν εμφανιστεί ο σουρεαλισμός ως Κίνημα, παίρνουμε την ιδέα ότι η αποτίναξη ή ο εξοστρακισμός του ορθολογισμού και της λογικής και η εξύμνηση της ανεξέλεγκτης φαντασίας είναι ένα ευρύτερο σουρεαλιστικό χαρακτηριστικό, το οποίο προϋπάρχει του Κινήματος και θα υπάρχει και μετά από αυτό.
Με αυτή τη λογική, λοιπόν, επέλεξα 7 καλλιτέχνες, από τη συλλογή του Γιώργου Βογιατζόγλου, οι οποίοι έχουν το ονειρικό στοιχείο στη δουλειά τους, οι οποίοι αποτινάσουνε τη λογική και τη ρευστή πλοκή της αφήγησης και έχουνε κάποια σουρεαλιστικά στοιχεία, χωρίς, βέβαια, να είναι αμιγώς σουρεαλιστές έχουν αυτό το ονειρικό. Τα περισσότερα έργα δεν έχουν εκτεθεί, παρότι ανήκουν στη Συλλογή και έχει κάνει έναν σωρό εκθέσεις ο Γιώργος Βογιατζόγλου. Και έκανα την επιλογή να δείξω λιγότερους καλλιτέχνες με περισσότερα έργα, αντί πολλούς καλλιτέχνες με λίγα, διότι αυτό που με ενδιέφερε, ακολουθώντας αυτή τη λογική του σουρεαλισμού, ήτανε να μπορέσει ο θεατής να διεισδύσει λίγο προς το φαντασιακό των καλλιτεχνών και στον προσωπικό τους κόσμο. Και να μπορέσει να εισπράξει κάποιες πτυχές του ασυνείδητου, οι οποίες εμφανίζονται στα έργα, διότι οι καλλιτέχνες εντρυφούνε σε αυτό το πεδίο του ασυνείδητου. Είναι όλοι εξαιρετικοί οι καλλιτέχνες. Στήθηκε η έκθεση κάπως εν είδη ατομικών εκθέσεων, γι’ αυτόν τον λόγο που σας είπα. Και μονάχα σ’ αυτό το σημείο, στο Π, συνένωσα όλους τους καλλιτέχνες, και τους 7, για να είναι όλοι συγκεντρωμένοι σαν μια παρέα.».

Επίσης, με αφορμή τη σημαντική αυτή έκθεση εκδόθηκε και είναι διαθέσιμος ομότιτλος κατάλογος με εισαγωγή του ιδρυτή της Πινακοθήκης κ. Γιώργου Βογιατζόγλου, κείμενο της κ. Μπίας Παπαδοπούλου, βιογραφικά των καλλιτεχνών και φωτογραφίες των έργων.

Ακολουθεί πλούσιο φωτογραφικό υλικό από την υπέροχη εικαστική βραδιά, που πολύ καλά γνωρίζει πώς να διοργανώνει ο κ. Γιώργος Βογιατζόγλου και αποδεικνύεται στο πλαίσιο των πολυσχιδών εκθέσεων, που έχουν πραγματοποιηθεί κατά τη δημιουργική δωδεκαετή λειτουργία της Πινακοθήκης Γ. Βογιατζόγλου-«Σπάρτη».