Ενδιαφέρουσα η εκδήλωση των Τ.Ε. της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. στο Δημοτικό Συνεδριακό Κέντρο Ν. Ιωνίας Αττικής

Του Απόστολου Σαλονικίδη
Την εκδήλωση προλόγισε η πρώην δημοτική σύμβουλος Νέας Ιωνίας με την παράταξη «εκτός σχεδίου» κ. Αγγελική Βάσιλα, η οποία ανέφερε πως: «Σας καλησπερίζουμε στη σημερινή μας εκδήλωση της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., που διοργανώνουν οι δύο τοπικές επιτροπές, Ιωνίας, Φιλαδέλφειας, Μεταμόρφωσης και Ηρακλείου Λυκόβρυσης.
Είναι αλήθεια ότι το τελευταίο διάστημα ζούμε πάρα πολλά πράγματα. Πρόσφατα είχαμε τους 57 νεκρούς στα Τέμπη και τους νέους ανθρώπους που χάθηκαν.
Η περίοδος είναι πάρα πολύ δύσκολη και κάνει φανερό για όλους, και, μάλιστα, με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο, ότι τα κέρδη είναι πάνω από τις ζωές της εργαζόμενης πλειοψηφίας και της νεολαίας. Το κέρδος και η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και στις υποδομές δολοφονούν και καταστρέφουν το μέλλον μας. Είμαστε σε μία περίοδο, που 400 μέρες κοντά από τον πόλεμο στην Ουκρανία, έχουμε ως αποτέλεσμα την όξυνση των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών, που κι αυτό πάλι σημαίνει μεγαλύτερα κέρδη για το Κεφάλαιο και φτώχεια, πόνο και θανάτους για τους λαούς. Είμαστε σε μία περίοδο, που η ακρίβεια και η ανεργία αποτελούν μόνιμη συντροφιά στην καθημερινότητά μας, που η εγκληματική περιβαλλοντική καταστροφή είναι παρούσα, και η ρατσιστική πολιτική της κυβέρνησης και του Κεφαλαίου επενδύει σε φράχτες μίσους στον Έβρο, βγάζοντας ξανά στο προσκήνιο την ακροδεξιά και αποκλείοντας τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, που αναζητούν μια καλύτερη ζωή.
Το τελευταίο διάστημα, επίσης, είναι μια περίοδος που όλος ο κόσμος έχει βγει στον δρόμο, είναι θυμωμένος και φωνάζει ότι η ζωές μας είναι πάνω από τα κέρδη τους, ότι είναι δικοί μας οι νεκροί και δικά τους τα κέρδη.
Εμείς, αναζητούμε τους δρόμους για να μπορέσουν τα πράγματα να πάνε αλλιώς, για να βρούμε ποιος είναι ο τρόπος, ώστε να ανατραπεί αυτή η πολιτική και να ζήσουμε μία διαφορετική ζωή. Για όλα αυτά ήρθαμε να συζητήσουμε εδώ σήμερα.».

Αμέσως μετά, τον λόγο έλαβε το μέλος της Τοπικής Επιτροπής ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Ιωνίας, Φιλαδέλφειας, Μεταμόρφωσης, κ. Χρήστος Ανδρικόπουλος, ο οποίος ξεκίνησε την τοποθέτησή του λέγοντας πως: «Έχουμε αναγνωρίσει ότι ο καπιταλισμός τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε μια κατάσταση πολλαπλών κρίσεων, από την οικονομική κρίση του 2008, μέχρι τα νέα «κραχ», που προκλήθηκαν σε οικονομικούς κολοσσούς, τον πόλεμος στην Ουκρανία, την καταστροφή του πλανήτη, την πανδημία, την ενεργειακή κρίση, έχουμε την επιστροφή αναχρονιστικών αντιλήψεων, κρίση της κοινωνικής φροντίδας. Το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε πάλι μια έξαρση Κινηματικών αντιστάσεων, που εκδηλώνουν την έκρηξη οργής, που υπάρχει στην εργατική τάξη, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλον τον κόσμο. Το βλέπουμε με τις κινητοποιήσεις στη Γαλλία και την κοινωνική έκρηξη που υπάρχει απέναντι στο «συνταξιοδοτικό» του Μακρόν, το είδαμε και στην Ελλάδα με την κοινωνική οργή για το τραγικό έγκλημα που έγινε στα Τέμπη, το βλέπουμε και στη Γερμανία, αλλά και στην Πορτογαλία με το Κίνημα για το ζήτημα της στέγασης, όπως και αλλού στον κόσμο. Βλέπουμε ότι η τάξη μας βρίσκεται σε έναν αναβρασμό και, ταυτόχρονα, αναδεικνύει ότι είναι ανασφαλής και αναλώσιμη απέναντι στα κέρδη τους, απέναντι στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές.», προσθέτοντας μεταξύ άλλων πως: «Συγκεκριμένα, στην Ελλάδα πρώτα, έχουμε ένα τραγικό έγκλημα. Είναι ένα προμελετημένο δυστύχημα αυτό το οποίο έγινε. Είναι ταξικό αυτό που έγινε στα Τέμπη. Έχουμε 57 νεκρούς, επειδή όχι μόνο ο σιδηρόδρομος είναι το πιο φτηνό μέσο μετακίνησης, το οποίο χρησιμοποιούν οι πιο φτωχοί άνθρωποι, η εργατική τάξη, η νεολαία, οι Έλληνες και οι μετανάστες εργαζόμενοι, που έπρεπε να είναι και το πιο ασφαλές μέσον, αλλά επειδή ακολουθήθηκε μία συγκεκριμένη πολιτική, ενός τρίπτυχου: Απαξίωση, Διάλυση, Ιδιωτικοποίηση.».
Συνεχίζοντας, ο κ. Ανδρικόπουλος επισήμανε πως: «Όλα αυτά συγκλόνισαν την κοινωνία και δικαίως την εξόργισαν και την κατέβασαν στον δρόμο. Πέρα από τη λογική ότι είμαστε αναλώσιμοι απέναντι από τα κέρδη τους, είναι και το ότι δεν γίνεται με αυτή την τεχνολογική ανάπτυξη που υπάρχει να βρίσκονται στις ίδιες ράγες και να συγκρούονται δυο τρένα. Πέρα από το ότι όλη αυτή την οργή ακόμη δεν μπορεί να τη διαχειριστεί η κυβέρνηση, η οποία υπάρχει, και της έχει προκαλέσει φθορά, με όλα τα επικοινωνιακά κόλπα, τα οποία έχει βάλει, βάζει στο κάδρο και τις ευθύνες των προηγούμενων κυβερνήσεων, για την κατάσταση που έφερε τον σιδηρόδρομο. Έχουμε, λοιπόν, αυτό το Κίνημα, το οποίο δημιουργήθηκε και του οποίου έχει κλείσει ένας πρώτος κύκλος του, το οποίο είναι ένα ταξικό Κίνημα, που το σήκωσαν οι οργανώσεις της εργατικής τάξης.» και ακόμη ανέφερε μεταξύ άλλων πως: «Τώρα συνδέθηκε και με όλα τα υπόλοιπα ζητήματα, τα οποία ήρθαμε να συζητήσουμε εδώ, όπως είναι το ζήτημα της φτώχειας, της ακρίβειας, της λειτουργίας της Δημόσιας Υγείας, της καταστολής, της απαξίωσης του Πολιτισμού, του πολέμου της έμφυλης βίας. Βλέπουμε ότι πλέον ο κόσμος έχει συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει και ότι δεν τον πιάνει πια η προπαγάνδα, η οποία υπήρχε πριν από δέκα χρόνια, για το «όφελος» που έχουν οι ιδιωτικοποιήσεις. Το έχει δει στη ζωή του το τι καταστροφή του έχουν φέρει οι ιδιωτικοποιήσεις των δημόσιων αγαθών. Έπαιξαν σίγουρα ρόλο σ’ αυτό το Κίνημα και τα Κοινωνικά Κινήματα, καθώς είδαμε ότι η φεμινιστική απεργία της 8ης Μάρτη έγινε Πανεργατική Απεργία, με 100.000 κόσμο στον δρόμο.».
Επίσης, ο κ. Ανδρικόπουλους τόνισε πως: «Ο κόσμος που κατέβηκε για τα Τέμπη αντιμετώπισε με θάρρος και με ψυχραιμία την καταστολή. Και δεν είδαμε λογικές, όπως βλέπαμε στις πλατείες του 2011.», στη συνέχεια άσκησε κριτική στη γενικότερη στάση στα ζητήματα των κρατικοποιήσεων από την πλευρά του Κ.Κ.Ε. και του ΜέΡΑ25, και ακόμη ανέφερε πως: «Αυτή τη φθορά που υπάρχει στην κυβέρνηση δεν μπορεί να τη διαχειριστεί, γενικά, στο αστικό της σκηνικό ούτε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ούτε το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Ειδικά ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. θέλει μια ψήφο σε μια λογική του μικρότερου κακού, ως μία δύναμη, ένας άλλος πόλος του συστήματος, που να θέσει μια αντίληψη καλύτερης διαχείρισής του, και οι «κόντρες» που κάνει είναι καθαρά μικροπολιτικές.».
Κατόπιν, αναφέρθηκε στην περίπτωση «Κασιδιάρη» και στη σχέση με το βαθύ κράτος μιας τέτοιας εγκληματικής οργάνωσης, και συνέχισε αναφερόμενος στο πώς θα πάει στις εκλογές η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., λέγοντας μεταξύ άλλων πως: «Εμείς πρέπει να πούμε πως η κρίσιμη ψήφος βρίσκεται μόνον όταν υπάρχει ένα «όχημα» τέτοιο, όπως είναι η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., που δεν μπαίνει σε μια λογική γραφειοκρατικών συμβιβασμών, που αναδεικνύει το αντικαπιταλιστικό μεταβατικό πρόγραμμα πάλης. Και πρέπει να απευθυνθούμε στον κόσμο τον οποίο όχι μόνον μας ακούει, αλλά και στον κόσμο που πρέπει να μας ακούσει. Και αυτός ο κόσμος είναι η τάξη μας. Κρατάμε μια ξεκάθαρη τοποθέτηση και για το ζήτημα του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού και για το ζήτημα του πολέμου. Δεν θα πάρουμε το μέρος κανενός ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου, σε σχέση με αυτό το οποίο γίνεται στην Ουκρανία. Θα αναδείξουμε τους «εθνικούς μύθους» της δικιάς μας αστικής τάξης, γύρω από τις πολεμοκάπηλες προκλήσεις που κάνουν στο Αιγαίο. Δεν λέμε μισόλογα στο ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων. Θέλουμε κρατικοποίηση, χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο, διότι εμείς ως εργαζόμενοι ξέρουμε καλύτερα πώς θα πρέπει να λειτουργεί ο χώρος της εργασίας μας και πώς θα πρέπει να λειτουργούν τα δημόσια αγαθά. Και θέλουμε μια ανεξάρτητη και ισχυρή αντικαπιταλιστική Αριστερά, διότι εάν μπει σε άλλα σχέδια ανασυνθετικά, σε άλλα σχέδια τέτοια, μαζί με ρεφορμιστές, δεν θα μπορεί να φανεί ο διακριτός ρόλος και το πολιτικό περιεχόμενο, που θα πρέπει να έχει ο χώρος ο δικός μας. Μια αντικαπιταλιστική Αριστερά, που θα αναδεικνύει την πολιτική σύγκρουση, που χρειάζονται να έχουν οι αγώνες, και δεν θα βάζει μια λογική ενός τακτικού εκλογικίστικου σχεδίου, προκειμένου να μην απαντήσει για τα πραγματικά επίδικα και να τα βρίσκει μόνο τακτικά, και μόνο στο ζήτημα φυσιογνωμίας. Αυτό η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. δεν το επιδίωξε ποτέ να το κάνει και ούτε τώρα θα το κάνει σε αυτές τις εκλογές.», ενώ ολοκληρώνοντας τόνισε μεταξύ άλλων πως: «Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., χωρίς φόβο θα μιλήσει και για το ζήτημα πάνω στο Κίνημα, που γκρέμισε τη «Χρυσή Αυγή», και ότι θα συγκρουστούμε με τους φασίστες, μετωπικά, μαζικά και μαχητικά. Απέναντι στην υπεράσπιση των «εθνικών δικαιωμάτων» της χώρας, θα υποστηρίξει τους μετανάστες, θα πει για ανοιχτά σύνορα και χαρτιά, θα κινηθεί απέναντι σε αυτούς που φτιάχνουν τον φράχτη του Έβρου, που θα παιχτεί αυτό πάνω στις εκλογές για το ποιος φύλαξε καλύτερα τον φράχτη, πάνω σε μια λογική ρατσιστικού οίστρου και εθνικιστικού μίσους, που παίζει ο Μητσοτάκης.».

Στη συνέχεια, τον λόγο έλαβε το μέλος της Τοπικής Επιτροπής ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Ηρακλείου-Λυκόβρυσης και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Συνεργασίας ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., κ. Γιώργος Ράγκος, ο οποίος είπε πως: «Το Κίνημα αυτό, που περιέγραφε προηγουμένως ο σύντροφος Χρήστος, ήταν ένα Κίνημα με το οποίο φαντάζομαι ότι όλοι και όλες ήμασταν από την 1η Μάρτη μέχρι τη Γενική Απεργία στις 16 Μάρτη στους δρόμους σχεδόν καθημερινά. Έγινε πρόσφατα ένα «γκάλοπ», που έδειξε ότι μέσα σ’ αυτή την πολύ μικρή περίοδο, χρονικά, των δύο-τριών εβδομάδων, 2,7 εκατομμύρια άνθρωποι ενήλικοι, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται μαθητές, έλαβαν μέρος έστω και σε μία κινητοποίηση για τα Τέμπη, σε 130 περιοχές, πόλεις και χωριά, σε όλη την Ελλάδα. Είναι ένα Κίνημα πρωτόγνωρο, μεγαλύτερο και απ’ τις «πλατείες», που τα νούμερα έδειχνα 2,6 εκατομμύρια, παρότι οι «πλατείες» είχαν μεγαλύτερη χρονική διάρκεια. Ένα Κίνημα, το οποίο όλους μας συγκλόνισε και όλους τους γέμισε ερωτηματικά, πέρα από τον ενθουσιασμό. Γιατί ήταν αυτός ο ξεσηκωμός απέναντι σε μία περίοδο, που όλα τα προηγούμενα χρόνια κυρίαρχο αφήγημα είναι ότι το Κίνημα έχει υποχωρήσει, ο κόσμος είναι ηττημένος, έχει πάει σπίτι του, μην περιμένετε και πολλά. Όσοι είχαν αυτή την αντίληψη ήταν η ίδια που ουσιαστικά κυριαρχούσε και στην περίοδο της «καραντίνας», ότι, δηλαδή, «θα λογαριαστούμε μετά». Τώρα, ο κόσμος είναι στο σπίτι του, γιατί προσέχει, γιατί φοβάται. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε την έκρηξη του Κινήματος των Τεμπών αν δεν γυρίσουμε να δούμε ότι αυτό ήταν η αφορμή και όχι η αιτία για να βγει ο κόσμος στους δρόμους, γιατί αυτό που υπήρχε όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν ένα μήνυμα συσσωρευμένης οργής, αγανάχτησης και απαξίωσης του πολιτικού σκηνικού, με έναν συνδυασμό αγώνων, που ήταν πολλοί, αν και κατακερματισμένοι, και πολύ δύσκολα κάποιος είχε τη συνολική εικόνα των κινητοποιήσεων.».
Συνεχίζοντας, ο κ. Ράγκος ανέφερε πως: «Όλο το προηγούμενο διάστημα, από τους εργαζόμενους μέχρι τους φοιτητές, οι κινητοποιήσεις απέναντι στους φασίστες και στη «Χρυσή Αυγή», που μπήκαν στη φυλακή, μέχρι τις διαδηλώσεις για τα δικαιώματα των γυναικών και τις γυναικοκτονίες, τα αντιπολεμικά συλλαλητήρια, οι συναυλίες κ.τ.λ., όλο αυτό το μίγμα οργής, αγώνων, απαξίωσης του κεντρικού πολιτικού σκηνικού, δημιούργησαν το υπόβαθρο, έτσι ώστε το έγκλημα στα Τέμπη να σήμαινε ότι από την πρώτη μέρα, από την Τετάρτη 1η Μάρτη είχαμε την πρώτη διαδήλωση, την επόμενη μέρα, 2 Μάρτη, με καταρρακτώδη βροχή οι καλλιτέχνες κράτησαν τη διαδήλωσή τους και τη μετέτρεψαν απέναντι στις ιδιωτικοποιήσεις, απέναντι στη φονική κυβέρνηση, και βαδίζανε από τα Προπύλαια μέχρι τον Σταθμό Λαρίσης, για να φτάσει η 8 Μάρτη για τα δικαιώματα για τις γυναίκες να γίνει Πανεργατική Απεργία, η 16 Μάρτη κ.τ.λ.. Τα λέω αυτά, γιατί ακριβώς αυτό είναι ο κόσμος, που δεν είναι σπίτι του, είναι στους δρόμους, έχει οργή, έχει αναζητήσεις. Και σε αυτόν τον κόσμο είναι που απευθύνεται η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., όχι μόνο για να ζητήσει την ψήφο, αλλά για να δουλέψει μαζί. Και το δεύτερο ερώτημα είναι αν η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. δικαιούται να το κάνει αυτό το πράγμα. Αν, δηλαδή, έχει το πολιτικό πλεονέκτημα να μπορεί να επικοινωνεί με αυτόν τον κόσμο. Η απάντηση είναι: Ναι. Γιατί όλα τα προηγούμενα, που περιέγραψα, με τον άλφα ή βήτα τρόπο, με προχωρήματα και πισωγυρίσματα, με όλες τις δυνάμεις η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. μαζί, μπορεί και όχι μερικές φορές, αλλά σε όλα αυτά τα Κινήματα, όχι μόνο ήταν παρούσα, αλλά οργάνωσε αυτούς τους αγώνες. Μην πάμε μακριά, μη λέμε γενικά παραδείγματα, μιλήσαμε ποιος έσπασε την «καραντίνα». Στις 7 Απρίλη του 2020, μπροστά από την πύλη του «Αγία Όλγα», ήταν αυτές οι Τοπικές, που κάνανε τη διαδήλωση για να σπάσουμε την «καραντίνα», υπερασπίζοντας τον αγώνα των υγειονομικών. Πολύ συγκεκριμένα. Εδώ, σ’ αυτές τις γειτονιές, ήταν που κάναμε τις μεγαλύτερες μαζικές διαδηλώσεις απέναντι στους «χρυσαυγίτες», απέναντι στους φασίστες, απ’ το Ηράκλειο μέχρι τη Νέα Ιωνία κ.τ.λ., μέχρι την υπεράσπιση των προσφύγων και των μεταναστών, κυρίως στη Νέα Ιωνία, που είναι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι δεμένο με την κοινωνία, που δεν τολμάνε οι φασίστες να το ακουμπήσουν, γιατί έχουν δεσμούς με την κοινωνία, όχι απλά φιλικές, αλλά αλληλεγγύης. Ήταν εδώ στις περιοχές μας, που δώσαμε τον αγώνα να μην υπάρχουν απολύσεις.», προσθέτοντας πως: «Άρα, έχουμε την πολιτική νομιμοποίηση να απευθυνθούμε σε αυτόν τον κόσμο και να του ζητήσουμε να ανοίξουμε τη συζήτηση σε όλα τα μεγάλα, και να καταλήξει όχι μόνο στην ψήφο, αλλά και στην οργάνωση.».
Επίσης, αναφέρθηκε εκτενώς στο ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων και των σκανδάλων που τις συνοδεύουν, μίλησε σχετικά με το τι πρέπει να κάνει από εδώ και πέρα η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., λέγοντας μεταξύ άλλων πως: «Πρέπει να έχουμε μεγαλύτερο ρίζωμα στους χώρους και στις γειτονιές. Οι εκλογές δεν αλλάζουν την κοινωνία, το έλεγε ο γερο-Μαρξ. Ισχύει. Αυτοί που αλλάζουν την κοινωνία είναι οι άνθρωποι, μέσα από τη συλλογική δράση, μέσα από τη δράση τους. Αυτό σημαίνει ότι σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, χρειάζεται η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. να αποκτήσει ρίζες.», ενώ ολοκληρώνοντας τόνισε μεταξύ άλλων πως: «Αυτό είναι το στοίχημα για την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.. Να έχουμε απεριόριστη ελπίδα και αισιοδοξία ότι ο κόσμος αλλάζει «από τα κάτω» και εμείς είμαστε το πιο ενεργό κομμάτι της πάλης γι’ αυτή την αλλαγή. Και γι’ αυτό θα κερδίσουμε.».

Κατόπιν, τον λόγο έλαβε το μέλος της Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. κ. Γιώργος Παπανικολάου, ξεκίνησε την ομιλία του αναφερόμενος στο τι ανέδειξε το τρομερό πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, το οποίο και αυτός χαρακτήρισε ως «έγκλημα, που έγινε για χάρη των ιδιωτικοποιήσεων», συνέχισε με αναφορές στο ιστορικό της ιδιωτικοποίησης του νερού, και ακόμη είπε μεταξύ άλλων πως: «Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. αγωνίστηκε και αγωνίζεται, ώστε να τεθούν από το Εργατικό και το Κίνημα της νεολαίας στην πρώτη γραμμή αναγκαίοι πολιτικοί στόχοι, όπως είναι: Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν αυτά που θα έπρεπε να είναι δημόσια αγαθά, με ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων, της επιχειρηματικής λειτουργίας και της μη λειτουργίας τους με όρους ανταποδοτικότητας, την απειθαρχία και τη μη εφαρμογή όλων των «ντιρεκτίβων» και των κανονισμών της Ε.Ε., που απελευθερώνουν τις αγορές και επιβάλλουν τη φτώχεια και την εκμετάλλευση, έχοντας ως στόχο την ανατροπή της καπιταλιστικής λογικής, που βλέπει τα δημόσια αγαθά ως εμπορεύματα, το δόγμα των κυβερνήσεων και της Ε.Ε., αλλά και του Κεφαλαίου, που ακολουθεί την αρχή κρατικοποίησης ζημιών και ιδιωτικοποίηση των κερδών. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι μας αρκεί να γυρίσουν οι υπηρεσίες αυτές στο σημερινό αντιδραστικό αστικό κράτος, το οποίο είναι απλώς εχθρικό προς το Εργατικό Κίνημα. Δεν φτάνει αυτό από μόνο του. Θεωρούμε πως είναι απολύτως αναγκαία συνθήκη, αλλά όχι ικανή. Ο λαός γνωρίζει πολύ καλά από την εμπειρία του ότι αν δεν υπήρχε ένα κρατικό δημόσιο σύστημα Υγείας και υπήρχε μόνο ιδιωτική Υγεία, οι περισσότεροι θα πέθαιναν αβοήθητοι στα «ράντζα», όπως, άλλωστε, συμβαίνει και στην Παιδεία, όπου κανένα φτωχό παιδί δεν θα μπορούσε να σπουδάσει, αν δεν υπήρχε έστω κι αυτή η κουτσουρεμένη Δημόσια Παιδεία. Όμως, φυσικά, η Δημόσια Υγεία και η Δημόσια Παιδεία, δεν είναι αυτό που θέλουμε, γιατί ακριβώς το σημερινό κράτος λειτουργεί με όρους ανταποδοτικότητας, δρα με κριτήριο το κέρδος, προσπαθεί με χίλιους δυο τρόπους, όπως είναι η τιμολογιακή πολιτική ή οι Σ.Δ.Ι.Τ. κ.ο.κ., να συρρικνώσει τα δημόσια αγαθά, που η λαϊκή πάλη και μόνο το ανάγκασε να τα έχει δωρεάν. Γι’ αυτό για εμάς είναι αυτονόητο ότι ο αγώνας μας ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις αυτές πρέπει να πηγαίνει χέρι-χέρι με το αίτημα οι υπηρεσίες αυτές να είναι πραγματικά δημόσιες, να εξυπηρετούν τον λαό και όχι το Κεφάλαιο. Ο ελληνικός λαός, σε μια κατάσταση οργής και αναβρασμού, καλείται πριν από αυτές τις εκλογές, που έχουν προκηρυχθεί, να αποδεχθεί ότι υπάρχουν πράγματα, που δεν θα κριθούν στην εκλογική αυτή μάχη. Ούτως ή άλλως, ό,τι και να συμβεί στην κάλπη, θα έχει μία συνέχεια της μαύρης πολιτικής, και μία αντιπολίτευση συναίνεσης και υποταγής. Το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο επιδιώκει αφενός να σταθεροποιηθεί το δικομματικό σύστημα αστικής εναλλαγής, μεταξύ των Ν.Δ. και ΣΥ.ΡΙΖ.Α., και αφετέρου, ο ριζοσπαστικός που ξέσπασε το προηγούμενο διάστημα, να εγκλωβιστεί μέσω της κοινοβουλευτικής Αριστεράς ή «Αριστεράς», με ακύρωση όλων των αντισυστημικών τάσεων, αλλά, φυσικά, και την αποδυνάμωση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Αναδείχθηκε, όμως, όλο το προηγούμενο διάστημα ότι δεν είναι παντοδύναμοι. Ήδη, άλλωστε, και οι ίδιοι μιλούν για κίνδυνο ενός νέου ανεξέλεγκτου ρεύματος αντισυστημισμού μετά το έγκλημα στα Τέμπη.».

Ακόμη, ο κ. Παπανικολάου είπε μεταξύ άλλων πως: «Θεωρούμε πως το πραγματικό δίλημμα, όπως το θέτει η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. είναι: Υποταγή ή Ρήξη και Ανατροπή. Η ρήξη, όμως, που ευαγγελιζόμαστε, έχει κοινωνικοταξικό ονοματεπώνυμο. Θεωρούμε πως είναι αναγκαία η ρήξη με τις «ιερές αγελάδες», που καθορίζουν την ασκούμενη πολιτική, δηλαδή: το Κεφάλαιο, την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ. Η ρήξη, φυσικά, έχει και πολιτικό ονοματεπώνυμο. Αφορά και τους πολιτικούς εκπροσώπους και υλοποιητές αυτής της πολιτικής. Να αντιδράσουμε με μαύρο στη δεύτερη εντολή που ζητάει η Νέα Δημοκρατία, κόκκινη κάρτα στη «δεύτερη φορά Αριστερά», όπως λέει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αλλά μαύρο, φυσικά, και στον πολιτικό «μπαλαντέρ», το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Και, φυσικά, όπως ειπώθηκε προηγουμένως, με βαριά καταδίκη στους ακροδεξιούς, είτε μιλάμε για τους Χριστεμπόρους της «Ελληνικής Λύσης», είτε για τους ναζιστές της «Χρυσής Αυγής», του κόμματος «Κασιδιάρη» και όλων αυτών των ομάδων.», και ακόμη επισήμανε πως: «Η ανατροπή για την οποία μαχόμαστε εμείς συμπυκνώνεται σε μια πολιτική, που ασκείται με βάση τα συμφέροντα των εργαζομένων, των ανέργων και των φτωχών. Βασίζεται σε ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης και αντεπίθεσης, που δεν θα περιορίζεται σε ρήξεις χωρίς ρήξη, σύμφωνα με τις γνώριμες τακτικές πιρουέτες του ΜέΡΑ25, ούτε, όμως, και σε αποφυγή των στόχων ανατροπής, στο όνομα ενός σοσιαλισμού, όπως κάνει το Κ.Κ.Ε., όπως λέω κατά το γνωστό σχήμα: «Βγάζουμε «φλας» αριστερά, για να στρίψουμε δεξιά». Θα κατακτιέται στο πλαίσιο μιας ανατρεπτικής εργατικής αντιπολίτευσης, εκτός κοινοβουλευτικού ελέγχου, όπως βλέπουμε να συμβαίνει στη Γαλλία, με ορίζοντα τη συνολική αντικαπιταλιστική ανατροπή σε σοσιαλιστική κομμουνιστική κατεύθυνση. Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι δεν λέμε και δεν εννοούμε όλοι τα ίδια.».
Στη συνέχεια, ο κ. Παπανικολάου διευκρίνισε πως: «Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. παρεμβαίνει στην πολιτική διαπάλη και στο προηγούμενο διάστημα στο Κίνημα και εν όψει των εκλογών, με συγκεκριμένη πολιτική «ατζέντα», με διακριτά πολιτικά χαρακτηριστικά. Να θυμίσουμε ότι από την πρώτη στιγμή μετά τη δολοφονία στα Τέμπη, οι δυνάμεις μας κάλεσαν σε διαδηλώσεις για να σπάσει το κλίμα εθνικού πένθους, κάλεσαν άμεσα στη διενέργεια 24ωρης γενικής απεργίας, η οποία έγινε και ήταν μια απεργία σεισμός.», και ολοκλήρωσε λέγοντας μεταξύ άλλων πως: «Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. προβάλει αντικαπιταλιστικό πολιτικό πρόγραμμα πάλης, που φτάνει ως το τέλος.» και τόνισε πως: «Η Αντικαπιταλιστική Κομμουνιστική Αριστερά προβάλει την ανάγκη μιας νέας απελευθερωτικής προοπτικής. Δεν περιορίζεται σε κριτική της σημερινής καπιταλιστικής πραγματικότητας, αναζητώντας μόνο εφήμερες κατακτήσεις, παρά το γεγονός ότι οι αγωνιστές και οι αγωνίστριές της είναι παρόντες σε κάθε μικρή και μεγάλη μάχη. Για όλα αυτά, σας καλούμε καθημερινά, αλλά και στις κάλπες, να κάνουμε… ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.».
Η πολιτική εκδήλωση ολοκληρώθηκε με τοποθετήσεις από το κοινό, όπως έπραξε μεταξύ άλλων και ο δημοτικός σύμβουλος της παράταξης «εκτός σχεδίου» κ. Παναγιώτης Κουτσός, ενώ τέθηκαν και ερωτήματα στα οποία απάντησαν οι ομιλητές.